Ik was eigenlijk bezig om een blauwborst te zoeken die ik gehoord heb in het riet als ik vanaf links een zeearend zie komen aanvliegen. In zijn klauwen een net gevangen vis. De grote vogel wordt niet voor niets vliegende deur genoemd met zijn vleugelspanwijdte van 2 meter. Wauw, wat een machtige vogel om te zien. Gelukkig zit de lange telelens op de camera en zijn de instellingen goed, korte sluitertijd ter voorkoming van bewegingsonscherpte, auto-iso en een laag f-getal (groot diafragma). Om de vliegende vogel scherp te krijgen is de standaardregel dat je minimaal de lengte van de lens (600mm in dit geval) als sluitertijd moet hebben, dus minimaal 1/600 sec. Omdat het al wat later op de ochtend is heb ik veel licht, en kan de sluitertijd zelfs nog korter naar 1/800 sec. Omdat de vogel tegen de heldere lucht vliegt moet je fors overbelichten om de doortekening in de vogel goed te krijgen. Doe je dat niet dan wordt de vogel veel te donker. Ik kies snel voor bijna 2 stops overbelichting. Dan meepannen (meetrekken van de camera) met de vogel terwijl ik de ontspanknop ingedrukt hou. Tien opnames later (mijn sony a7r5 heeft niet zo'n hele snelle opnamecapaciteit) is de vogel mij voorbij en stop ik met fotograferen. Bij het aan komen vliegen van de zeearend zie ik dat erachter een mantelmeeuw vliegt die door op de zeearend te duiken probeert of deze de gevangen vis niet wil laten vallen. Van de vijf opnames is er maar eentje redelijk scherp op beide vogels, hoewel de kop van de meeuw nog net buiten het focuspunt ligt. Het laat mooi het gedrag van de meeuw zien waardoor deze in mijn serie zit. De lichte onscherpte in deze foto is de reden dat de andere foto voor mij de hoofdopname is geworden.